Overheden van welvaartsstaten hebben zich er zowel op nationaal als op internationaal niveau toe verbonden welzijnszorg ter beschikking te stellen van hun bevolking. Zij doen daarvoor vaak een beroep op private zorgvoorzieningen, die zij in sterke mate reguleren en vaak ook subsidiëren. Als overheden dragen zij immers de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor een toegankelijke en kwaliteitsvolle zorgverlening. Het is echter de vraag in welke mate die regulering en de gehanteerde subsidievoorwaarden een beperking vormen van de ..